Aυτή είναι μια ιστορία που συνέβη πριν από περισσότερα από είκοσι χρόνια.
Η Ελίζα θα αγαπούσε πρώτη φορά αλλά και θα εκδικούνταν επίσης για πρώτη. Μετά θα καταλάβαινε πως δεν έχει καμια σημασία η εκδίκηση, ακόμα κι αν συμβαίνει τυχαία, αφού η ψυχή πραγματικά ηρεμεί όταν ξεπερνάει από μόνη της εκείνον που προηγουμένως αγάπησε, συνειδητοποιώντας πως έκανε απλά λάθος.
Ήταν 18 χρονών και είχε γνωρίσει πολλά αγόρια, είχε ερωτευτεί μερικά και τα είχε φτιάξει με λίγα. Δεν είχε όμως ακόμη νιώσει τη σημαίνει αγάπη. Λένε πως ο άνθρωπος αγαπάει αληθινά μόνο μια φορά. Δεν την έβρισκε σύμφωνη πολλά χρόνια μετά. Αγαπάει περισσότερες. Και αργότερα, κάνει τον απολογισμο του. Ξέρει ποιούς ανθρώπους αγάπησε και πόσο, αν άξιζαν και γιατί, τους λόγους που τους έχασε ή τους κράτησε στη ζωή του.
Το καλοκαίρι που τελείωσε το σχολείο θα το θυμόταν για πάντα ως το καλύτερο της ζωής της. Είχε απελευθερωθεί από το κουδούνι που χτυπούσε για να βγει ή να μπει στην τάξη, είχε περάσει στο Πανεπιστήμιο, έκανε ξέφρενες διακοπές στην Πάρο, γνώριζε καινούριους φίλους και είχε αναπτύξει μια αλλόκοτη ‘σχέση’ με ένα αγόρι που το τελευταίο πράγμα που τη συνέδεε ήταν το σεξ. Σε εκείνη δεν άρεσε το σεξ μαζί του και σε εκείνον δεν άρεσε το σεξ γενικά, έτσι αποφάσισαν οτι είναι καλύτερα που δεν κάνανε , όμως περνούσαν ατελείωτες ώρες μαζί κάνοντας παρέα, διακοπές και βολτες. Τον αναφέρει αποκλειστικά και μόνο διότι ήταν ο λόγος που γνώρισε τον Μίλτο. Ήταν φίλος του από το στρατό: όσο εκείνος υπηρετούσε στη Σάμο, ο Μίλτος έκανε φυλακές. Μπορεί και να υπηρέτησε έτσι τρία χρόνια, αλλά κάποτε απολύθηκε.
Η γνωριμία της Ελίζας και του Μίλτου έγινε σε ένα after party στο Μad. Ήταν 6 το πρωί και όλο το μαγαζί ξενέρωτο. Δεν υπήρχε ούτε ένα ecstasy για να σαλέψει κανένα πόδι. Ο ασέξουαλ φίλος της , είχε πει πως το πάρτυ θα ανάψει όταν έρθει ο Μίλτος και τα χάπια του. Θα ανάσταινε το μαγαζί. Όταν η Ελίζα είδε το Μίλτο από μακρυά να περπατάει μέσα στο club κρατώντας από το χέρι τη γκόμενά του, δεν ήταν ότι τον ερωτεύτηκε κεραυνοβόλα, ήταν ότι εκεί πρέπει να σταμάτησε η γη και να κατέβηκε. Δε θυμάται τον τρόπο, αλλά σε λίγες ημέρες ο Μίλτος είχε χωρίσει τη γκόμενά του και είχε μετακομίσει στο σπίτι της. Έμενε τότε μόνη, είχα νοικιάσει ένα ρετιρέ με υπέροχη θέα στο κέντρο το οποίο φυσικά πλήρωναν οι γονείς της.
Περάσανε μαζί τρεις ιλιγγιώδεις – κατά τη γνώμη της – μήνες. Μέχρι την ημέρα που ξύπνησε και ο Μίλτος έλειπε. Τον πήρε τηλέφωνο και το κινητό του ήταν κλειστό. Ρώτησε φίλους και γνωστούς δεν ήξερε κανείς τίποτα. Τον περίμενε, τον αναζήτησε, έκλαψε, θύμωσε, πέρασαν δυο μήνες και δεν είχε μάθει τίποτα για εκείνον, μέχρι που ένα πρωί της είπαν ότι είναι στη Μύκονο. Πήρε το πλοίο και πήγε να τον βρει. Και τον βρήκε. Της είπε πως όταν τελειώσει από τις γνωστές δουλειές που κάνει σε ένα club στη Χώρα θα πάει να τη βρει στο Cavo, που έπαιζε ο Carl Cox. Eίχε αγοράσει μια ολοκαίνουρια μηχανή μεγάλου κυβισμού και εκείνη πρόλαβε να του πει: “Τα χρήματα που βγάζεις είναι βρώμικα, δεν έπρεπε να αγοράσεις ρόδα.”
Ξημέρωνε 22 Aυγούστου 1999.
Ξημέρωσε, πήγε δέκα το πρωί, το πάρτυ στο Cavo Paradiso τελείωνε και ο Μίλτος δεν είχε έρθει να τη βρει. Όσο ψευτοχόρευε άκεφη την πλησίασε ένας τύπος που στην αρχή τον πέρασε για μπάτσο με πολιτικά και τη ρώτησε αν έχει να του δώσει ένα ecstasy. Του απάντησε πως όχι και τον στραβοκοίταξε. Δεν τον είχε ξαναδεί ποτέ ως εκείνη την ημέρα. Κρατήστε το.
Καθόταν σε μια άκρη και κοιτούσε τη θάλασσα όταν παρατήρησε πως ένα ελικόπτερο του ΕΚΑΒ προσγειώθηκε στο νησί. Κάτι μέσα της έλεγε πως ήταν για τον Μίλτο. Και είχε πέσει μέσα. Έφυγε από το μαγαζί και πήγε στο ξενοδοχείο που έμενε ο Μίλτος. Εκεί οι φίλοι του την ενημέρωσαν πως στο δρόμο για το Cavo που πήγαινε να τη βρει, δεν έβλεπε καλά γιατί είχε πιει πολύ special k, έχασε τον έλεγχο της μηχανής και έπεσε σε ένα γκρεμό. Το τροχαίο ήταν σοβαρό και έγινε διακομιδή στην Αθήνα με ελικόπτερο.
Πήρε το πρώτο πλοίο και έφτασε στη Ραφήνα για να πάει στο νοσοκομείο να τον δει. Και πήγε. Όσο βρισκόταν στο χειρουργείο για να σώσουν το πόδι του, απ έξω ήταν μαζεμένοι φίλοι και γνωστοί καθώς και μια άγνωστη σε εκείνη κοπέλα. Δεν τις σύστησε κανείς, έτσι πήγε εκείνη να της δώσει το χέρι και να της πει το όνομά της. Απάντησε ” Χαίρω πολύ, με λένε Νάνσυ, είμαι η κοπέλα του Μίλτου”. Σφαίρα. Κάπως έτσι πρέπει να νιώθει κάποιος όταν τον πυροβολούν. Όπως ένιωσε η Ελίζα τότε. Έφυγε και δεν επέστρεψε ποτέ.
Oι μήνες περνούσαν και προσπαθούσε να ξεχάσει το Μίλτο ο οποίος είχε κάνει με επιτυχία το χειρουργείο του, εξακολουθούσε να έχει αυτή τη γκόμενα αλλά είχαν ‘πέσει’ οι δουλειές του επειδή λόγω της κατάστασής του δεν μπορούσε να είναι τόσο ενεργητικός όσο παλιά. Μια μέρα, και πάλι σε ένα after party, εκείνος ο μυστήριος τύπος που είχε πλησιάσει την Ελίζα στο Cavo και της είχε ζητήσει ένα ecstasy, την ξαναπλησίασε και αυτη τη φορά της πρόσφερε ένα ecstasy. Ήταν πολύ θυμωμένη μαζί του γιατί πίστευε πως είναι ένας ασφαλίτης που την καταδιώκει σε όποιο club κι αν πάει και θέλει να τη συλλάβει με οποιονδήποτε τρόπο. Έτσι του την είπε: “Να σου πω ρε φίλε, στη Μύκονο μου ζητάς χάπια, στην Αθήνα μου προσφέρεις χάπια, ούτε έχω ούτε θέλω, μπορείς να με αφήσεις ήσυχη γιατί με ενοχλείς;” Τότε εκείνος της απάντησε: “Με συγχωρείς. Στη Μύκονο είχα μόλις απολυθεί από το στρατό, ήμουν 2 χρόνια στην Κύπρο και είχα χάσει όλες τις άκρες μου, δε μπορούσα να βρω ούτε ένα χάπι. Τώρα που έκανα και πάλι τις διασυνδέσεις μου θυμήθηκα οτι τότε σου είχα ζητήσει ένα e, και σκέφτηκα να σου δώσω εγώ για να σε γνωρίσω κιόλας”.
Αυτός ήταν ο Πέτρος. Και το επόμενο διάστημα, έμελλε να διαλύσει τον Μίλτο στον τομέα του drug dealing στην Αθήνα. Και έγινε το αγόρι της. Αρχικά τα έφτιαξε μαζί του για να ξεπεράσει ή και να πικάρει τον Μίλτο. Με τον καιρό περνούσε καλά μαζί του, αλλά δεν τον ερωτεύτηκε ποτέ. Ο Μίλτος όντως είχε πειραχτεί, για δυο λόγους: ο ένας ήταν ότι ο ‘ανταγωνιστής’ του έκανε καλύτερες δουλειές από εκείνον και ο άλλος ότι τα είχε φτιάξει με την πρώην του. Κανείς δεν ξέρει τι τον πείραξε περισσότερο. Αυτό που ήξεραν όλοι ήταν ότι έχανε. Στο σύνολο.
Ο Πέτρος ήταν γόνος καλής οικογένειας. Οι γονείς του ήταν πολύ καλλιεργημένοι άνθρωποι, ο ίδιος είχε κάνει σπουδές αλλά για κάποιο λόγο του άρεσε το πολύ και εύκολο χρήμα, έτσι πούλαγε ναρκωτικά. Και είχε ταλέντο σε αυτό, ομολογουμένως. Τόσο ταλέντο που έγινε πραγματικά πλούσιος από αυτό το πράγμα. Η Ελίζα δεν είχε καμια σχέση με τις δουλειές αυτές και η αλήθεια είναι πως τον Πέτρο δεν τον αγαπούσε. Της φερόταν όμως τόσο καλά, τη φρόντιζε, την αγαπούσε εκείνος και την περιποιούνταν τόσο μα τόσο πολύ που τον εκτιμούσε. Ο Μίλτος έχανε συνεχώς έδαφος και ο Πέτρος ολοένα και κέρδιζε. Μέχρι που ο Μίλτος καταστράφηκε, χώρισε την κοπέλα του και έχασε το prestige του στη νύχτα. Παράλληλα ο Πέτρος έγινε πρώτη άκρη, είχε την Ελίζα ,έλυνε και έδενε.
Ο Πέτρος και η Ελίζα πέρασαν μαζί έξι μήνες όταν μια μέρα, ο Μίλτος της τηλεφώνησε και της ζήτησε να φύγουν μαζί διακοπές. Όλα τα υπόλοιπα θα της τα εξηγούσε εκεί. Η Ελίζα που τελικά δεν τον είχε ξεπεράσει μέσα της εξαφανίστηκε από το σπίτι του Πέτρου όπως είχε εξαφανιστεί πριν από πολύ καιρό ο Μίλτος από το δικό της. Χωρίς καμια εξήγηση.
Με το Μίλτο έμειναν μαζί μετά από αυτό για έναν ολόκληρο χρόνο. Είχε αφήσει τις δουλειές με τα ναρκωτικά και είχε γίνει σεφ. Η Ελίζα μετά από αυτό το χρόνο συνειδητοποίησε πως τώρα τον είχε ξεπεράσει πραγματικά. Τώρα που τον έζησε πολύ και τον έμαθε καλά. Δεν είχε να της πει απολύτως τίποτα πλέον και ένιωθε πως δεν ταίριαζαν σχεδόν σε τίποτα. Έβλεπε πως εκείνη προχωρούσε κι εκείνος έμενε πίσω. Η καθημερινότητα μαζί του της επιβεβαίωνε μέρα με τη μέρα ότι ήταν δυο άνθρωποι που δεν είχαν κοινό μέλλον. Και αυτή τη φορά τον άφησε παντοτινά, γιατί δεν τον αγαπούσε πια. Τον ξαναείδε μονάχα μια φορά στη ζωή της όταν εκείνος μαγείρευε σε ένα καλό εστιατόριο που είχε πάει να δειπνήσει. Τον χαιρέτησε ευγενικά και τίποτα παραπάνω. Της ήταν παγερά αδιάφορος.
Με τον Πέτρο κράτησαν μια καλή τυπική σχέση για πολλά χρόνια. Δεν μπόρεσε να της κρατήσει κακία, την είχε αγαπήσει πολύ. Άφησε κι εκείνος αυτές τις δουλειές και επένδυσε τα χρήματα που είχε βγάλει στις επιχειρήσεις. Η Ελίζα τον ξανασυνάντησε μονάχα μια φορά για ένα ποτό στη Γλυφάδα. Εκεί κατάλαβε πως δεν του είχε φερθεί καλά, αλλά τι να κάνουμε, τώρα είχε γίνει. No hard feelings. ‘Ηταν cool τύπος ο Πέτρος και καθόλου μικροπρεπής. Του το αναγνώρισε.
Μπορεί ο Μίλτος να νόμιζε πως η Ελίζα τον εκδικήθηκε όταν τα έφτιαξε με τον Πέτρο όμως έκανε λάθος. Η Ελίζα τον εκδικήθηκε όταν τον ξεπέρασε μέσα της. Κι αυτό η Ελίζα το κράτησε για όλα τα επόμενα χρόνια που ήρθαν. Έφευγε όταν της τελείωνε ο έρωτας. Όχι με ή για κάποιον άλλον άντρα. Αυτό δεν θα δούλευε ποτέ τελικά.
Όσο για τον Πέτρο, σε μια ιστορία αγάπης μερικά πρόσωπα είναι πάντα οι δεύτεροι ρόλοι. Υπάρχουν απλά και μόνο για να αναδεικνύουν τα προβλήματα που υπάρχουν ήδη ανάμεσα στους πρωταγωνιστές. Άδικο, αλλά έτσι είναι. Ποιος ισχυρίζεται άλλωστε ότι η αγάπη είναι δίκαιη; Είναι πιο άδικη από την ίδια τη ζωή και πιο σκληρή από οποιοδήποτε άλλο ναρκωτικό. Γι αυτό και το ξενέρωμά της είναι μοιραίο.
