Θα καταφέρει ο έρωτας να επιζήσει στα χρόνια του #μένουμεσπίτι;

Όταν ξεκίνησε η καμπάνια #μένουμεσπίτι, βρέθηκα σε μια παρέα αγοριών – όχι ανδρών, γιατί οι άνδρες μένουν για πάντα παιδιά, ή έστω οι περισσότεροι από αυτούς – οι οποίοι μεταξύ αστείου και σοβαρού, αλλά περισσότερο σοβαρού από όσο νόμιζαν και λιγότερο αστείου αντίστοιχα, έλεγαν πως όσο διαρκέσει αυτή η καραντίνα οι γυναίκες  θα τους ζαλίσουν τα π@π@ρια, κάτι που δεν μου ακούστηκε και ως ιδανική προοπτική για την μεταξύ τους σχέση.

Γιατί τα αγόρια λοιπόν παντρεύονται γυναίκες που τους πρήζουν τα π@π@ρια; Αυτή θα ήταν μια καλή ερώτηση αλλά την απάντηση θα έπρεπε να μας την δώσουν οι ίδιοι. Μέχρι τότε θα μπορούμε να υποθέτουμε ότι αυτός είναι ο λόγος που τέτοιοι τύποι γεμίζουν τα κωλόμπαρα, ακουμπώντας σε lap dance λεφτά που κάποιοι άλλοι – αυτούς θέλουμε- θα έδιναν για το παιδί τους.

Αντίστοιχα, κάποιες από τις γυναίκες με τις οποίες συνομιλούσα μου έλεγαν πως αναρωτιούνται αν θα αντέξουν να μείνουν στο σπίτι έχοντας το σύντροφο ή τον άντρα τους τόσες μέρες μες τα πόδια τους: Πρέπει να είναι οι ίδιες που πρήζουν π@π@ρια μάλλον χωρίς να το ξέρουν. Και το ερώτημα που εύλογα γεννιέται εδώ είναι, γιατί δυο άνθρωποι που έχουν επιλέξει να είναι μαζί στη ζωή θεωρούν ανυπόφορη κατάρα να μείνουν μέσα στο ίδιο τους το σπίτι με το άλλο τους μισό; Πόση ψυχοπαθολογία κρύβει μέσα της όλη αυτή η κατάσταση;  Τι πάει στραβά τελικά με τον έρωτα στην εποχή της καραντίνας που όπως φαίνεται, αν κάποιος γλιτώσει από τον κορονοϊό μάλλον δεν θα τη γλιτώσει τελικά από το διαζύγιο;

Πόσες ώρες όμως περνάει μαζί ένα μέσο ζευγάρι είτε αυτό είναι παντρεμένο είτε απλά συζεί; Σύμφωνα με τις στατιστικές λοιπόν ο πραγματικά ωφέλιμος χρόνος που βλέπονται είναι μόλις δυόμισι ώρες, δηλαδή περίπου όσο διαρκεί ένα ραντεβού. Μάλιστα παρατηρείται το φαινόμενο, ότι σαν να μην φτάνει το ότι τα ζευγάρια ήδη περνούν λίγες ώρες μαζί λόγω των προγραμμάτων και των υποχρεώσεών τους, εκείνα να προσπαθούν να περάσουν ακόμα λιγότερες, με την πρόφαση ότι αυτό είναι ένα πλάνο ασφάλειας ώστε να μην φθαρεί η σχέση, το ακριβώς αντίθετο δηλαδή από αυτό που προτείνουν οι σύμβουλοι γάμου οι οποίοι προειδοποιούν ότι για να να πηγαίνει καλά μια σχέση πρέπει το ζευγάρι να επιδιώκει να περνάει όσο το δυνατόν περισσοτερο χρόνο μαζί. Από όλα αυτά, μπορούμε να έχουμε μια εικόνα σχετικά με το λόγο που τρομοκρατούνται τα ζευγάρια όταν σκέφτονται ότι από δυόμισι ώρες μαζί καθημερινά θα πρέπει να περάσουν είκοσι τέσσερις. Απλά μάλλον σκέφτονται λάθος. Η απάντηση των ψυχολόγων είνα απλή: H αίσθηση “ασφυξίας” που προκαλεί η καραντίνα αφορά κατά κύριο λόγο, ήδη προβληματικές σχέσεις.

Η σκέψη μου βέβαια αυτές τις δύσκολες ημέρες της καραντίνας είναι σε εκείνους που έχουν παράλληλες σχέσεις και οπωσδήποτε θα γεννηθεί η ανάγκη να επικοινωνήσουν μεταξύ τους, πράγμα αρκετά ριψοκίνδυνο αφού δεν θα μπορούν να το κάνουν από το δρόμο ή από τη δουλειά τους αλλά δυστυχώς από το πλέον ακατάλληλο περιβάλλον του σπιτιού τους στο οποίο βρίσκεται ταυτόχρονα και η γυναίκα τους ή ο άντρας τους. Δεν είναι καθόλου τυχαίο ότι το πρώτο αστείο που έγινε viral σχετικά με την καραντίνα στην Ιταλία ήταν ότι ένας Έλληνας παντρεμένος είχε πει στη γυναίκα του πως πάει για δουλειές στην Κρητη και τελικά αποκλείστηκε στην γειτονική χώρα με την ερωμένη του λόγω των μέτρων για τον covid-19, κάτι που έκανε πολλούς να αναρωτηθούν τι είναι χειρότερο: να νοσήσει από κορονοϊό, ή να επιστρέψει σπίτι; Δεν θα σας απαντήσω γιατί επιφυλλάσομαι για τον κορονοϊό.

Κάποτε έβγαινα με έναν τύπο που είχε αποθηκεύσει τη γκόμενα με την οποία είχε σχέση ταυτόχρονα με εμένα με το όνομα ενός προμηθευτή τσιμέντου. Όταν αυτός ο προμηθευτής τσιμέντου έπαιρνε τηλέφωνο με υστερία στις 12 η ώρα τη νύχτα κατάλαβα πως έπρεπε να το σηκώσω την ώρα που εκείνος ήταν στο μπάνιο. Τελικά δεν ήταν ούτε προμηθευτής, ούτε τσιμέντου αλλά μείναμε και οι δυο να αναρωτιόμαστε περίπου τα ίδια πράγματα εγώ στη μία άκρη της γραμμής κι εκείνη στην άλλη. Θα μπορούσα να μας χαρακτηρίσω και ως ‘τσιμεντοκολώνες’ τώρα που πλέον μπορώ να κάνω λίγο χιούμορ με το πόσο μ@λ@κ@ς ήταν.

Ας πιούμε λοιπόν στην υγειά όλων αυτών των τηλεφωνημάτων, και των μηνυμάτων που θα επιφέρουν συθέμελες καταστροφές σε σχέσεις που μέχρι να περάσουν κάπως περισσότερες ώρες κάτω από την ίδια στέγη έδειχναν μικροαστικά τέλειες, με εκείνον να πηγαίνει να φέρνει το μεροκάματο κάνοντας κλεφτές επισκέψεις στο σπίτι της γκόμενας κι εκείνη να γλυκοκοιτάει τον προϊστάμενο με το ακριβό κοστούμι σε ιταλική γραμμή στο γραφείο.

Το μεγαλύτερο πρόβλημα με την καραντίνα δεν είναι η ίδια η καραντίνα, αλλά  ότι θα πρέπει αρκετοί άνθρωποι να αντέξουν ο ένας τον άλλον και μάλιστα για το εξωφρενικό χρονικό διάστημα ολόκληρου του 24ωρου, χωρίς εκείνος να μπορέσει να δει λίγο τους κολλητούς για να χαζέψουν κανένα κώλο ή να συζητήσουν για στοίχημα κι εκείνη να μη μπορεί να πάει να φτιάξει νύχια και μαλλιά για να ακούσει κάποια που ζει ένα χειρότερο δράμα από το δικό της και να ανακουφιστεί προσωρινά, μέχρι την επόμενη επίσκεψη.

Το μεγαλύτερο στοίχημα του #μένουμεσπίτι δεν είναι να καταφέρουμε να σπάσουμε την αλυσίδα διάδοσης του ιού, αυτό μπορεί και να τα καταφέρουμε να το κάνουμε. Αυτό που μάλλον είναι αδύνατον να καταφέρουμε είναι να αντέξουμε τα δεσμά των επιλογών μας. Προσωπικά, αν αυτή τη στιγμή ήμουν με έναν άνθρωπο που είχα επιλέξει, θα θεωρούσα ευλογία το να μπορέσω να μείνω μαζί του σπίτι «εγκλωβισμένη» για το καλό το δικό μας και των υπολοίπων για ένα –οποιοδήποτε- χρονικό διάστημα. Ίσως όμως γι αυτό δεν είμαι με κάποιον, επειδή φοβάμαι πως θα είναι σαν όλους αυτούς που στις καραντίνες κάνουν το σταυρό τους για να μην τους πάρει καμια κατοσταριά φορά τηλέφωνο ο προμηθευτής τσιμέντου και όχι τίποτα άλλο, δεν δουλεύουν κι οι οικοδομές αυτό το διάστημα. Φασκελοκουκούλωστα.

Related Posts

Comments

ΑΦΗΣΤΕ ΜΙΑ ΑΠΑΝΤΗΣΗ

εισάγετε το σχόλιό σας!
παρακαλώ εισάγετε το όνομά σας εδώ

Stay Connected

0ΥποστηρικτέςΚάντε Like
3,912ΑκόλουθοιΑκολουθήστε
spot_img

Recent Stories

Rebel Chic